Ҳоло, одамон бо кор банданд ва наметавонанд дар ҷангали ибтидоӣ дар хотираи ибтидоӣ ҷудо шаванд. Дар айни замон, Раггио Верди оро дод, дар хона фазои сабзро дар хона сохтани фазои сабзравии худ созед ва шуморо барои ҷони хаста пайдо кунед.
Ташаккули ҳар як пораи санг кори оқилонаи табиатро талаб мекунад ва ин барои Raggio Verde аст. Садҳо миллион нафар солҳои таъмиддиҳӣ ва ҳарорати табиӣ танҳо ранги табиии онро маъюбон эҷод карданд. Ноп, дар лаҳзаи ниҳоӣ, ҷамъшуда ва тарбуда шуд, дар айни замон, ин сабзишҳои дурахшон ба таври сақф ба таври бузургтар хоҳад шуд.
Он мисли сабзаи тендер, фаровони сабз дурахшон ва амиқи сабз торик нест. Сабзумҳои зумурронии Раггио Верде тару тоза, шево, гарм ва ором аст. Он сулҳест, ки мустақиман ба дил меравад, ки ба дилову зебоии мӯд ва шево гузарад, ки ба шумо зебоӣ ва riveieро медиҳад.
Шунӣ сафед ҳамчун пой, хатҳои хокистарии сабз ва торик бо ҳам омехта мекунанд. Онҳо дар ҷараёни ҳосилшуда муттаҳид мешаванд, ки мулоим ва фасеҳ аст, ба монанди рангкунии шево. Он орзуи одамонро барои консепсияи зебои табиат дидан мекунад.
Ранги беназири турк тару тоза ва гулӯро дар фаслҳо меорад. Он ба тафсилоти гуногуни фазои хона барои ворид кардани фазои аҷиб ва миёна дохил карда мешавад.